..........................................................

Μια μερα ανοιγεις το πρωι τα ματια σου και καταλαβαινεις ποσο κλειστα τα ειχες μεχρι τωρα-ποσο κλειστα τα εχεις ακομη...Προσπαθεις να τα ανοιξεις αλλα τα καταλοιπα του υπνου σου σε εμποδιζουν.και οπως περναει η ωρα μες τα γλυκα ζεστα σου σκεπασματα,επανεξεταζεις ξαφνικα την αναγκη να ξυπνησεις..μηπως ειναι καλυτερα που κοιμασαι,καλυτερα για ποιον;για σενα;για τους αλλους?για εσας-εμας;καλυτερα μεσα στην ζεστη φωλια του κρεβατιου σου,του σπιτιου,της δουλειας,του κυκλου..ποιου κυκλου?εκεινων των απροσωπων προσωπων-μασκων που σε κοιτουν τοσο ξαφνιασμενα,ισως με μια νοτα κατανοησης στην νεανικη σου ηλικια,μια νοτα κατανοησης που σε κανει πιο πολυ να θελεις να ξυπνησεις.η ζεστη του κρεβατιου σε εγκλωβιζει.εξω εχει κρυο,ειναι επικινδυνα..ειναι ομορφος ομως αυτος ο κινδυνος,σε ζωντανευει..

-Ζωντανια ειπα μολις?Μηπως τελικα δεν κοιμασαι?μηπως εισαι νεκρος σε μια κοινωνια πεθαμενων,ψοφιων,απανθρωπων ζωων?

-οχι, οχι δεν ειναι ζωα.Μην τους υπερασπιζεσαι!Μην τους δικαιολογεις!ξερουν,σχεδιαζουν,δρουν..

-Μα οχι!δεν το ηθελα..η νεανικη μου βιασυνη βλεπεις..αυτη φταει..εγω τους μισω..

-οχι μην... μην τους μισεις..

-μα πως?με σκλαβωνουν..οπως μπορουν..τον μοχθο,το μυαλο,την σκεψη, την καρδια..

-Αγαπα τους.Με αγαπη πολεμησε τους.

-Δεν μπορω θελω να αντιδρασω

-Αναγκασε τους να μην αντεχουν ουτε οι ιδιοι τον εαυτο τους..αναγκασε τους..με αγαπη..

-μα δεν γινεται δεν μπορω να περιμενω..με τρωει..εμενα ,εμας,ολους..μας σκλαβωνουν..εργατες στα μεγαλα σχεδια τους..μισθωτη σκλαβια ακουσα λεει ενας αναρχικος τις προαλλες..

-συντροφος ειναι και αυτος

-ολοι ειμαστε σκλαβοι,αλλοι στην δουλεια,αλλοι στο μυαλο,αλλοι...μην σε νοιαζει..ολοι μαζι ειμαστε..

-Φευγω τωρα

-δεν μπορεις,παντα μαζι θα ειμαστε εδω και εισαι εσυ αυτο,το διαφορετικο αλλα και το τοσο ιδιο..

-μα οχι δεν θα κοιμηθω

-κανε οτι θελεις εγω κουραστηκα

-οχι κ εσυ ελα μαζι,εχεις κουραγιο

-αφησε με εμενα,δεν μπορω να το κανω

-ελα,πιασε το χερι μου,θα παμε μαζι..