ο ληστης...

Αποφασισες μια μερα
Να εισελθεις σαν ληστης
εκει που δεν καταφερες
σαν καλεσμενος μου να μπεις
Στην αβυσσο της αγνης ψυχης μου
τα παιχνιδια σου να παιξεις
και χωρις δευτερη σκεψη
να φυγεις διχως να μπλεξεις
Στα αδυτα του βρωμικου κορμιου μου
τα χερακια σου να απλωσεις
και πρωτου το καταλαβω
γρηγορα θα με προδωσεις
Κι ομως σαν αραχνη τον ιστο σου
γυρω μου με ακριβεια εχεις πλεξει
τοσο γερα και δυνατα..
αχ δεν ξερω που εχω μπλεξει
Δεν ελεγχω πλεον σκεψη,
ουτε καν αναπνοη
το κορμι μου ματαια σε σενα
προσπαθει να αντισταθει.