ο ληστης...

Αποφασισες μια μερα
Να εισελθεις σαν ληστης
εκει που δεν καταφερες
σαν καλεσμενος μου να μπεις
Στην αβυσσο της αγνης ψυχης μου
τα παιχνιδια σου να παιξεις
και χωρις δευτερη σκεψη
να φυγεις διχως να μπλεξεις
Στα αδυτα του βρωμικου κορμιου μου
τα χερακια σου να απλωσεις
και πρωτου το καταλαβω
γρηγορα θα με προδωσεις
Κι ομως σαν αραχνη τον ιστο σου
γυρω μου με ακριβεια εχεις πλεξει
τοσο γερα και δυνατα..
αχ δεν ξερω που εχω μπλεξει
Δεν ελεγχω πλεον σκεψη,
ουτε καν αναπνοη
το κορμι μου ματαια σε σενα
προσπαθει να αντισταθει.

Μια...

Μια σημαια ενα συμβολο,
μια κοκκινη σημαια,
μια μαυρη σημαια,
τοσα συμβολα.

ενα ονειρο,μια ιδεα,.
ενα ανοητο ονειρο,
πολλες ιδεες.
γινονται ιδεολογιες.

πολλες ιδεολογιες,
μια μοναδικη ιδεολογια,
μια αποψη,
κυριαρχια.

διαφωνια μεσα στην συμφωνια,
αναζητηση κοινη και τοσο διαφορετικη,
η αποψη κυριαρχει,
και εσυ προσδιοριζεσαι απο αυτη.

το ονειρο χαθηκε,
η ιδεα εγινε ιδεολογια,
η γνωμη εγινε γραφικη,
και πλεον δεν αναζητει.

οι σκεψεις εγιναν αποψεις,
αποψεις δικες σου,
σιγουρα?
Δεν ξερεις,δικες τους.
η αναγκη δυνατη,
η αλλη ακολουθει.

Προσπαθεις να μην χαθεις,
απο τις ιδεολογιες λενε να τραφεις,
να διαβασεις δεν θελεις,
θα φθαρεις,
μα δεν μπορεις να ξαναγεννηθεις.

Ενα βραδυ...

Ενα βραδυ η ζεστασια εισεβαλε μεσα στην καρδια
Εσυ που τοσο αγαπω ενα βραδυ σκοτεινο
Μου πες πως δεν διαφερω απο τα παιδια
Οταν κοιτω τον ουρανο.
Τα ματια μου ειναι παιδικα
Σου θυμιζουν μια ανεμελια
Μα κοιτουν τοσο πονειρα
Εσενα που εισαι μακρυα
Και μου αναστατωνεις την καρδια.
Οταν σε αναζητω στο αδειο σπιτι
Και αναστεναζω απαλα
Οταν σου φωναζω λογια ερωτικα
Και εισαι τοσο μακρυα.
Σε μια κολαση διαφορετικη
Που δεν ξερουν τα παιδια
Σε μια κολαση διαφορετικη
Που ειναι τοσο μακρυα.
Αχ.. μα ειναι τοσο γλυκια
Εσυ μου λες να ειμαι καλα
Αχ..θελεις να ειμαι καλα.
Εσυ μου λες να προσπαθω
Και εγω σου λεω δεν μπορω
Η κολαση ειναι γλυκια
Μα μας παγωνει την καρδια.
Ξερω ποσο μ’αγαπας
Μα θα φυγω απο εμας
Εμας που τοσο αγαπω
Ξερω πως μπορω.

Η παραδοση

Η παραδοση είναι γλυκια
Μα ξερω τοσο καλα
Πως η αντισταση εμενα μ’οδηγει
Κι Όλα αυτά είναι γνωστα
Στο νου και στην καρδια
Μεσα στα λογια τα γλυκα
Στου αντρα την ομορφη ματια
Στα χερια του τα απαλα
Στα χειλια τα παραξενα
Μα τα τοσο γνωστα
-Τελεια και παυλα-
Αχ η αντισταση είναι καυλα
Στο νου,το κορμι και την καρδια
Κι Αμεσως αλλαζει η ματια
Το λαγνο βλεμμα είναι φανερο
Σαν αισθηση από νερο
Τα ποδια παιρνουνε φωτια
Τα χειλια θελουν αγγιγματα
Η ανασα γινεται βαρια
Το σωμα μπαινει στο χορο
Και εγω να αντισταθω μπορω
Γιατι ξερω πως η αντισταση,
ειναι γλυκια..